ΜΕ ΠΟΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΑΡΑΔΙΝΕΣΑΙ, ΕΛΛΗΝΑ; ΣΗΚΩ ΟΡΘΙΟΣ... ΜΗ ΓΟΝΑΤΙΖΕΙΣ, ΜΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ, ΜΗΝ ΥΠΟΤΑΣΣΕΣΑΙ!

Ήθελα το επόμενο κείμενο που θα υπέγραφα, να ήταν εκείνο που θα μιλούσε για την απελευθέρωση της Χώρας από τους δυνάστες της, μα δυστυχώς όσο και να προσπάθησα δεν άντεξα..
Όπου κοιτάξω γύρω μου, βλέπω μελαγχολία, κεφάλια σκυφτά, ταπείνωση... Κι αναρωτιέμαι αν έχω μεταφερθεί με κάποιον τρόπο μαγικό σε κάποια άλλη, κάποια "βάρβαρη" Χώρα.. Σε έπεισαν Ελληνα; Σε έκαναν να πιστέψεις πως είσαι γονατισμένος πια; Σήκω όρθιος! 
Όσα και να σου πάρουν, όσο και να σε χτυπήσουν, τη ψυχή σου δε μπορούν να την κλέψουν.. Δε μπορούν να σε γονατίσουν αν δε σκύψεις μόνος σου...
Εσύ δεν είσαι αυτός που οριζεις τη ψυχή σου; Εσύ δεν είσαι αυτός που ορίζεις το πνεύμα σου; Τι παραδίδεσαι μωρέ στους μικρούς, στους ασήμαντους;
Δεν είναι κληρονομιά ρε Ελληνα αυτός ο τόπος... δανεικός είναι, από τα παιδιά μας... Κι αυτός ο τόπος δεν είναι ούτε τούβλα, ούτε Ευρώ...
Είναι Τιμή, αξιοπρέπεια, περηφάνεια, αγώνας, χαμόγελο.... Κι αυτά δεν κλέβονται ρε μαχητή!!.. Είναι τα οχυρά της ψυχής μας και μόνο καταλαμβάνονται... Εσύ με ποιο δικαίωμα τα παραδίδεις;
Aφήνουν απαίδευτα τα παιδιά σου; Δίδαξέ τα εσύ!
Σε ρίχνουν στην πείνα; Στρέψου στη μάνα μας, στην ιερή γη της Ελλάδος και γίνε ξανά ο γητευτής της αγριάδας του χώματός της.
Ξέρεις τι με λυπεί περισσότερο ρε Ελληνα;
Που κατάφεραν να σου κλέψουν την οργή... τη φυλάκισαν στη σιωπή σου και πατούν πάνω της. Ξέρεις για ποια οργή μιλώ!
Για κείνη που φοβόντουσαν όλοι σα σε έβλεπαν να χαμογελάς... σα σε έβλεπαν να αντιμετωπίζεις τη μάχη σαν τον έρωτα.. ανυπόμονος, με μάτια που άστραφταν...
Σήκω όρθιος!
Ήρθε η ώρα να χαμογελάσεις και πάλι... ήρθε η ώρα της μάχης!
Τώρα πια δεν έχεις να φοβηθείς για όσα θα σου πάρουν.. στα πήραν όλα!
Δεν έχεις δικαίωμα όμως να επιτρέψεις να σου κλέψουν τη σπίθα από τα μάτια, την αξιοπρέπεια που κλείνει το χαμόγελό σου, τη φλόγα από τα μάτια των παιδιών σου...
Γιατί τότε θα είσαι πραγματικά νεκρός ρε Έλληνα.. νεκρός και ανάξιος!!!!
Σήκω Έλληνα!
Το χρωστάς στα απορημένα μάτια των μικρών παιδιών... Το χρωστάς στο χώμα που πατάς... Το χρωστάς σε σένα.. Το χρωστάς σε μένα.. Το χρωστάς σε όλους...
Δεν είσαι ένας, δεν είμαστε δύο.. είμαστε όσα έγιναν και όσα θα γίνουν μαζί.....
Όσα έρχονται, είναι πίσω σου Έλληνα! Γύρνα, δες τα, αφουγκράσου την Ιστορία σου, γίνε ένα μαζί της...
ΜΗ ΓΟΝΑΤΙΖΕΙΣ, ΜΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ, ΜΗΝ ΥΠΟΤΑΣΣΕΣΑΙ!!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΗΣ 
stoxos.gr