Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή σιγοβράζει, και ο Τούρκος πρωθυπουργός Recep Tayyip Erdogan έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης σε αυτό.
Δεν περνάει ούτε μέρα, χωρίς μια απειλή ή πρόκληση από πλευράς του, εναντίον του Ισραήλ.
Μια κάπως εξεζητημένη πρόσφατη απειλή του, ήταν κι αυτή περί αποστολής συνοδευτικών πολεμικών πλοίων που θα υπερασπιστούν τον επόμενο στολίσκο προς τη Γάζα. Λίγο μετά, το γραφείο του εξέδωσε ανακοίνωση μιλώντας για «μεταφραστικό λάθος».
Εν τω μεταξύ, πολλοί είναι αυτοί που θυμήθηκαν τη περίπτωση ενός Οθωμανού ναυάρχου, τον οποίο είχαν στείλει να επιτεθεί στη Μάλτα, αλλά χάθηκε.
Έσπευσε να ενημερώσει τους ανωτέρους του πως «Μάλτα γιοκ»!
Αν βάλουμε στην άκρη τα φαιδρά, η σημερινή κατάσταση που επικρατεί μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, είναι αρκετά άσχημη. Και οι επιθετικές δηλώσεις απλά την οξύνουν.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τις αρχικές αντιδράσεις του Ισραηλινού υπουργού Εξωτερικών Avigdor Lieberman. Λες και λειτουργούν με βάση τα αντανακλαστικά του Παβλόφ, πηγές προσκείμενες στον υπουργό ανακοίνωσαν πως αυτός θα συναντηθεί δημοσίως με τους Αρμένιους και Κούρδους εχθρούς της Τουρκίας. Ευτυχώς που το πρωθυπουργικό γραφείο αντέδρασε με ψυχραιμία, κατεβάζοντας τους υψηλούς τόνους του υπουργείου Εξωτερικών.
Πέραν αυτού, η μέχρι στιγμής αντίδραση του Ισραήλ ήταν χαμηλών τόνων. Και αρκετοί είναι αυτοί που λένε, ότι με βάση τις κινήσεις του Erdogan, αυτή είναι και η καλύτερη δυνατή συμπεριφορά από πλευράς Τελ Αβίβ.
Εν τω μεταξύ ο Τούρκος πρωθυπουργός άρχισε τώρα τις απειλές εναντίον της Κύπρου, σχετικά με τη προοπτική της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, θέτοντας τους Έλληνες σε επιφυλακή.
Το τουρκικό υπουργείο Εσωτερικών απειλεί με εισβολή στο Βόρειο Ιράκ, με σκοπό να βάλει τέρμα στις κουρδικές αντάρτικες επιχειρήσεις εναντίον της Τουρκίας, με φόντο τη τουρκική απειλή για επέμβαση στη Συρία.
Εν ολίγοις, μιλάμε για μια πολύ δραστήρια Άγκυρα το τελευταίο διάστημα.
Τώρα, ο Erdogan επισκέπτεται το Κάιρο, σε μια (πρόωρα χαρακτηρισμένη) ιστορική επίσκεψη, και με πλήρως αναπτυγμένη μια σκληρή αντί-ισραηλινή ρητορική. Λίγο πριν την επίσκεψη, ένας χορός θαυμαστών του, συνέκριναν τον Τούρκο ηγέτη με το λατρεμένο ίνδαλμα των Αράβων Gamal Abdel Nasser. Αυτόν που έχασε δυο πολέμους εναντίον του Ισραήλ, χάνοντας επίσης τη Χερσόνησο του Σινά και τη Γάζα. Στα τελευταία χρόνια της εξουσίας του, το καθεστώς του αδυνατούσε ακόμη και να θρέψει τα πολλά εκατομμύρια των εξαθλιωμένων Αιγύπτιων.
Βέβαια, ο Nasser ήταν ο μεγάλος ήρωας του παναραβισμού, ορθώνοντας το ανάστημά του στη Δύση και στο Ισραήλ. Όταν πέθανε, εκατομμύρια Άραβες θρήνησαν τον χαμό του ανθρώπου που επανέφερε την εθνική αξιοπρέπεια στους αραβικούς λαούς. Η τιμή είναι ένα σπάνιο και πολύτιμο στοιχείο στη πολιτική κουλτούρα της Μ. Ανατολής, και αυτό το αναγνωρίζει και ο Erdogan, που πρόσφατα δήλωσε πως άσχετα με το κόστος για τη χώρα του, η Τουρκία δεν θα διστάσει να τα βάλει ακόμη και με το Ισραήλ, για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας.
Μιλάμε για τον ίδιο Erdogan, που πριν λίγο καιρό είχε καταδικάσει δημοσίως τον Netanyahu για αλαζονεία, επειδή προτίμησε την εθνική αξιοπρέπεια του Ισραήλ, από το να τα έχει καλά με τη Τουρκία!
Οι έννοιες της τιμής και της περηφάνιας έπαιξαν μεγάλο ρόλο στη πολιτική καριέρα του Nasser, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να οδηγήσει τη χώρα του στην ήττα και στην εθνική ταπείνωση. Προφανώς, αυτό δεν είναι κάτι που θέλει να επαναλάβει ο Erdogan. Πάνω απ όλα, ο Nasser ήταν ένας Άραβας ηγέτης, και όμως απέτυχε να εκπληρώσει το αραβικό όνειρο, να ενώσει τους Άραβες και να κερδίσει το Ισραήλ. Και αν δεν τα κατάφερε ένας Άραβας σε αυτό, σίγουρα δεν θα τα καταφέρει ούτε ένας μη Άραβας. Ακόμη και η σκληρή αντί-ισραηλινή ρητορική δεν πρόκειται να τον βοηθήσει.
Μια επέμβαση στη Συρία μπορεί να τον κάνει αγαπητό στους Άραβες ηγέτες, αφού έτσι θα ξεφορτωθούν τους Αλεβίτες, και συνεπώς θα περιοριστεί το Ιράν.
Αλλά μέχρι εκεί. Οποιαδήποτε σύγκριση με τον Νάσερ είναι αμφιβόλου ποιότητας κολακεία προς τον Erdogan. Μια άλλη σύγκριση, ίσως να ταιριάζει περισσότερο με τις προσδοκίες του: Αυτή με τον μεγάλο Σαλαντίν, που κέρδισε την Ιερουσαλήμ από τους σταυροφόρους το 1187, αλλά δυστυχώς, ο Σαλαντίν ήταν… Κούρδος.
http://nationalpride.wordpress.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου