Η πρώτη από μέλη του ίδιου του κινήματος που ανήκει. Την προσέβαλαν, της έθιξαν την τιμή της ως γυναίκα.
Σε δεύτερη φάση μας πέταξαν κεζάπι στο σύνταγμα (παρακράτος) με αποτέλεσμα να “ καούν” τα ρούχα μας. Ευτυχώς δεν πάθαμε εγκαύματα διότι αμέσως τρέξαμε στα WC του συντάγματος και ξεπλύναμε το οξύ.
Δικοί μου συνεργάτες προσπάθησαν να με αποτρέψουν να συνεργαστώ μαζί της στην εκπομπή. Διέκοψα τη συνεργασία μαζί τους.
Χθές 5 Οκτωμβρίου 2011 ένας εκ της ομάδας των ΜΑΤ πέταξε ένα κομμάτι μάρμαρο στο κεφάλι της κ. Τράγκα.
Με αίματα στα χέρια και το κεφάλι τη μετέφερα στους γιατρούς του Συντάγματος οι οποίοι της παρείχαν τις πρώτες βοήθειες. Οι γιατροί (η Αλεξάνδρα ήταν σε κατάσταση σοκ) μου είπαν να μην την ακούσω και να την μεταφέρω το συντομότερο στον Ερυθρό Σταυρό.
Μόλις ηρέμησε λίγο από το σοκ τη μετέφερα με το ΙΧ μου στο νοσοκομείο αφού πρώτα ενημέρωσα την οικογένειά της.
Της έραψαν το τραύμα (στην κορυφή της κεφαλής) χωρίς αναισθητικό και την πήγα για ακτινογραφίες. Αφού πέρασε και από νευροχειρούργο και ορθοπεδικό (από τον κραδασμό της πρόσκρουσης επηρεάστηκε ελαφρώς και ο αυχένας) την πήγα στο σπίτι της όπου και αναρρώνει.
Νιώθω τιμή που έχω συμπαρουσιάστρια μια τέτοια αγωνίστρια. Μια αγωνίστρια που ούτε δάκρυσε όταν την έραβαν χωρίς αναισθητικό. Την χλεύασαν, την εξευτέλισαν, της έριξαν κεζάπι, της άνοιξαν το κεφάλι και αυτή αγωνίζεται στο πλευρό μου για την πραγματική, αδέσμευτη ενημέρωση.
Διαθέτουμε φωτογραφίες και βίντεο με τα πρόσωπα των υπαιτίων. Δεν θα το αφήσω έτσι. Θα δώσω τη μέγιστη δημοσιότητα μέσω της εκπομπής και μέσω του διαδικτύου. Ζήτησα γνωμάτευση από το νοσοκομείο. Οι υπεύθυνοι θα τιμωρηθούν.
Ένα πρότυπο Έλληνίδας δημοσιογράφου που μάχεται για την αλήθεια. Πρόσφατα μας “ έκοψαν” την εκπομπή της Πέμπτης και μετέφεραν την εκπομπή της Τρίτης στις 12.00 τη νύχτα οδηγώντας ουσιαστικά στον οικονομικό θάνατο την εκπομπή.
Ζητήσαμε ακρόαση από τον Real FM για να κάνουμε αφιλοκερδώς 1 ώρα εκπομπή την εβδομάδα με τον ίδιο τίτλο “ επανάσταση” για τα νέα των κινημάτων. Η συνάντηση δεν έγινε ποτέ.
Δεν το βάζουμε κάτω. Αγωνιζόμαστε εδώ και 2 χρόνια. Από Blogs, κινήματα, δρόμους, πλατείες. Αυτό που μας κρατάει “ ζωντανούς” είναι πλέον η μεγάλη αγάπη του κόσμου. Μας χαιρετάτε στο δρόμο, κορνάρετε με τα αυτοκίνητα. Φωνάζετε να συνεχίσουμε. Σας υποσχόμαστε ότι από οποιοδήποτε μετερίζι θα το κάνουμε.
Περαστικά Αλεξάνδρα και μεγάλη μου τιμή που σε έχω δίπλα μου στον αγώνα.
Παπατόλης Θωμάς
Υ.Γ Διαδόστε το άρθρο. Αντιγράψτε ελεύθερα. Εμείς θα το στείλουμε σε όλα τα μέσα ενημέρωσης και blogs.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου